ای کاش... میشد گاهی دنیا را وارون کرد


ای کاش.... میشد کاری کرد که تمام ناگفته ها؛رابر زبان
 


جاری کرد  و برای گفتنی ها دنیا دنیا سکوت کرد

      

 ای کاش ... تمام ای کاش های


دنیا کفن پوش واقعیت میشد  و حروف پر محبت انباشته

      

در خزانه دل؛ به گوش های فقیر آوای عشق؛ صدقه میداد

                                                                 

کاش میشد؛ واقعا به نگاه های مهربان دل خوش بود


ای کاش... میشد به لبخند های محو ؛اما عمیق دل بست

                

    کاش... گاهی اوقات ؛ لب ها مهر خواموشی بر لب میزدند


و چشمها نگاه های تشنه را از آبگیر مهر ؛سیراب میکردند

      

کاش ...میشد؛ به شنیدن یک جمله دوستت دارم


از یک دوست ؛دل خوش کرد! وآنوقت شاید، میشد به فرمول


خوشبختی .... غرق شدن 

        

در چیز های بی مقدار دل بست!!!